W dniach 20-22 października Bydgoszcz stała się miejscem wielkiej imprezy naukowej. Trzynasta już odsłona Bydgoskiego Festiwalu Nauki jak zwykle cieszyła się wielkim zainteresowaniem dzieci, młodzieży, rodzin oraz osób starszych.
Festiwal taneczny, do 2015 roku znany jako Lądeckie Lato Baletowe, jest organizowany od 1999 roku.
Wtedy to Sławomir Pietras, dyrektor Teatru Wielkiego w Poznaniu, zainicjował to wydarzenie. Od 2015
roku święto nosi imię Olgi Sawickiej – zmarłej w 2015 tancerki baletowej i choreograf. Była ona wieloletnim
gościem festiwalu od początku jego istnienia. Jej taneczny dobytek jest przytłaczający – w swojej
karierze zatańczyła takie role jak Odetta w „Jeziorze Łabędzim”, Julia w „Romeo i Julii”, Amelia w
„Mazepie” czy tytułowa „Giselle” Gautiera. Przez dyrektora Pietrasa została nazwana „Królową Baletu
Polskiego”.
W ramach „Migotań” odbył się koncert trzech zagranicznych artystów muzyki elektronicznej: francuskiej producentki Malibu łączącej w swoich hipnotyzujących utworach elementy ambientu, dream popu i vintage trance, Robina Foxa, czerpiącego w swoich audiowizualnych kompozycjach także z trance’u lat 90 XX wieku, jak i dorobku pioniera sztuki chromasonicznej Stanisława Ostoi — Kotkowskiego Fox rozwija jego badania nad współdziałaniem światła i dźwięku korzystając w swoich występach z wysoko zaawansowanych technicznie projektorów laserowych. Trzecim z nich był Evian Christ.
W latach 1998 – 2000 miałem, jako jeden z nielicznych obywateli tego kraju w tamtych czasach, telewizję kablową w swoim domu. Oczywiście, jako dziecku, nie pozwalano mi oglądać wszystkiego, jak leci, ale po odrobieniu lekcji mogłem oglądać wideoklipy. W ten sposób poznałem mnóstwo interesującej muzyki z zachodu. Moimi ulubionymi gwiazdami byli i były didżeje, didżejki oraz ludzie produkujący i wykonujący muzykę taneczno-elektroniczną. Moimi idolami byli między innymi Marusha, Westbam, Sven Vath i inni.
