Zawsze słyszałem: Wilno i Wileńszczyzna, wysiedlenia – najmniejszej kropli wiedzy więcej nie uświadczyłem. Zbito moją ciekawość z traktu, aby dopiero za ponad dekadę mogła ponownie powstać w zupełnie odmiennej szacie, kiedy natrafiłem na pracę Czarnowskiego związaną ze Lwowem. Dzięki nim ujrzałem niewypowiedziany przyczynek mojej melancholii.
Powieść odniosła sukces zarówno krajowy, jak i międzynarodowy. Już w 1940 roku nagrodzona nagrodą Pulitzera, National Book Award, a także przyczyniła się do najważniejszego sukcesu Steinbecka, które miało miejsce w 1962 roku – przyznania mu Literackiej Nagrody Nobla. W uzasadnieniu nagrody Kapituła stwierdziła, iż nagrodę otrzymał za „realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw socjalnych”.
