W Syrii od kilku dni możemy obserwować porażkę sił wojskowych reżimu Baszara al-Asada, które dały się całkowicie zaskoczyć rebeliantom. To pierwszy tak poważny atak grup rebelianckich od 2020 roku, kiedy to Turcja (stojąca po stronie sił opozycyjnych) i Rosja (sojusznik al-Asada) wynegocjowały zawieszenie broni, aby zakończyć walki w regionie Idlib.
W kierunku Izraela wystrzelono ponad 200 rakiet balistycznych, które w większości zostały przechwycone przez izraelski system obrony powietrznej. Mimo to kilka rakiet zdołało przebić się przez Żelazną Kopułę i wyrządzić szkody. Jakie dokładnie, tego dowiemy się za jakiś czas, gdy dostępne będą pierwsze zdjęcia satelitarne zaatakowanych izraelskich obiektów wojskowych.
W Libanie zamordowano Pascala Sleimana, członka maronickiej partii sił libańskich (LF), którego ciało zostało znalezione w poniedziałek w Syrii. Zabójstwo to, choć według armii libańskiej wynikające z próby kradzieży samochodu, stało się powodem napięć pomiędzy libańskimi chrześcijanami a muzułmanami. Napięć, które już raz doprowadziły do krwawej wojny domowej w latach 1975-1990.
W Centrum Medycznym Shaare Zedek w Jerozolimie odbyły się ćwiczenia związane z postępowaniem z ofiarami masowymi. Ćwiczenia symulowały radzenie sobie z napływem 100 rannych w wyniku ataków rakietowych na Jerozolimę i okolice. Uczestnicy ćwiczyli organizacje i leczenie pacjentów z różnymi możliwymi urazami, przenoszenie pacjentów do innych szpitali oraz inne sytuacje, które mogły się zdarzyć. Ponadto Ministerstwo zdrowia Izraela wezwało na spotkanie dyrektorów szpitali, by upewnić się, czy w razie irańskiego odwetu będzie odpowiednio dużo personelu.
Nie zgubcie się, popierając beznamiętnie jedną ze stron, nie rozumiejąc ich motywacji. Wojna nigdy nie będzie rozwiązaniem, a jedynie przelewem krwi. Pozostaje mi jedynie na koniec przytoczyć słowa utworu „Wojenka” zespołu Lao Che, tak dziś aktualnych i tak przerażająco trafnych:
Nie ustaje bombardowanie palestyńskich szpitali i ośrodków medycznych, zabijanie i ranienie tysięcy cywilów, w tym setek dzieci, ostrzeliwanie domów, wieżowców mieszkalnych i bazarów. Izrael stosuje bronie zabronione przez prawo międzynarodowe, w tym zapalającego białego fosforu, który powoduje nowotwory oraz deformacje płodów i noworodków.
Obecnie, gdy pojawia się temat polityki Izraela, jego krytyka przybiera dziwny ton. Nie krytykuje się tutaj rządu, lecz społeczeństwo. Na niektórych zachodnich uczelniach otwarcie gnębi się studentów pochodzenia żydowskiego. Według Anti-Defamation League, w ciągu kilku ostatnich lat nastąpiły wzrosty różnorakich ataków na żydowskich studentów. W 2021 na uczelniach wyższych w USA zgłoszono, aż 155 (w 2014 zgłoszono zaledwie 47). Dodatkowo we wspomnianym raporcie jest mowa o 2717 przypadkach ataków na Żydów rocznie w całym kraju. Raport z ubiegłego roku mówi o wzroście do 3697 przypadków. Wzrost zanotowano również w szkołach i uczelniach wyższych. Dokąd to zmierza? Pojawiają się czasem opinie, że Żydzi i obywatele Izraela ponoszą winę za błędy, jakie są tam popełniane. Nie wiem, jaką odpowiedzialność za to, co się dzieje de facto w strefie wojennej, ponoszą dzieci gnębione w szkołach, czy francuska Żydówka ocalała z Holocaustu, zamordowana przez arabskiego mordercę, skierowanego po tym na leczenie psychiatryczne. Żyjemy w podzielonym świecie. Wydaje się, że żelazna kurtyna upadła, ale jednak okazuje się to nie być prawdą. Widzimy stale aktualny podział na zachód i wschód.
